Jacob Lucas van Veen

Geboorte en eerste 6 jaar

Op 5 januari 1960 werd ik geboren aan de Willinck van Collenstraat 5 te Breukelen. Ik woonde er tot 1966. Aan de eerste 6 jaar heb ik wel een aantal herinneringen.

Een aantal herinneringen in willekeurige volgorde aan die eerste 6 jaar:

Ik sliep samen met mijn oudste broer op een kamer aan de voorkant. Het was er koud, maar dat waren we gewend. De geboortes van de broers na mij staan mij nog helder voor de geest. Althans van Arjan en Martin. Van de doodgeboren jongen na mij kan ik me niets herinneren.

Op zaterdagavond gingen we in de zinken teil De teil stond voor de kolenkachel, om het nog een beetje warm te houden. Er moet nog een foto van zijn.
We hadden een zolder. Ik ging daar wel eens op. Bovenaan het trappetje stak een spijker uit het hout. Meerdere keren knalde ik daar met mijn knie op. (bij een bezoek in 2018(!!) presteerde ik hetzelfde aan dezelfde spijker. )
We hadden in de achtertuin een oud schuurtje waar de motor van mijn vader stond. Dit grijze betonnen schuurtje werd afgebroken (door buurman en bouwer Arie Knoop. Ik zie nog dat hij een behoorlijke wond opliep aan zijn hand.) Er werd een nieuwe schuur gebouwd achter in de tuin. In dat schuurtje hield mijn vader duiven.
We liepen vanuit huis naar onze basisschool. Dat was een behoorlijke tippel. Mooi was het altijd in het voorjaar, wanneer de bomen in onze straat vol in de bloesem stond. Dat duurde twee weken, daarna sneeuwde het bloemblaadjes, de hele straat was roze.
We woonden naast de kerk waar onze vader organist was. Twee keer per zondag gingen we naar de kerk. We gingen dan ook naar de kindernevendienst. Of we gingen met pa mee naar het orgel. Als gezin van de organist hadden we een eigen bank in de kerk. Het was een mooie tijd, hoewel we wel bang waren voor Buurvrouw Boele. Geen idee meer waarom, maar we durfden niet achterom.
Vrijwel iedere zondag gingen we even naar Boom en Bosch. Wandelen en naar de vecht.
Ik herinner me dat we een nieuw elektrisch fornuis kregen. Binnen het uur had een buurjongen z’n hand verbrand aan de kokendhete kookpla

Schepersweg

In 1966 verhuisden we naar de Schepersweg 41. Een flatgebouw vlakbij het Amsterdam Rijnkanaal. Soms lag je in bed en voer er een kustvaarder langs. Dan voelde je trilling in het bed van de zware motoren. Het waren drukke tijden. Vader werkte in Amsterdam als leraar en deed een studie. Dat het een keer teveel werd bleek toen hij een half jaar overspannen is geweest. Dat was een zware tijd, hoewel onze ouders probeerden ons erbuiten te houden hadden we het wel in de gaten. Ook zwaar was dat ma galstenen kreeg en naar het ziekenhuis moest.. Maar ach, het rolde uiteindelijk allemaal door. Bij de flat konden we heerlijk spelen. Ik was vooral gek op het gebied achter de flat waar een oude boerderij stond met een overwoekerde  boomgaard, Heel veel gespeeld daar, heel veel “Natte Zuup” gehaald, dat wil zeggen: natte schoenen door in de sloot te springen in plaats van erover. Regelmatig vond ik nog appels. Na kerst werden de kerstbomen uit de flat gegooid en haalden we die op. Er werd een grote bult gebouw en die ging op oudejaarsdag in de fik. Ik speelde ik veel bij het kanaal en door een buurjongen Henk Leyen Zie foto raakten we geïnteresseerd in voetballen. We voetbalden ontzettend veel bij de tegenoverliggende school waar buiten handbaldoeltjes stonden. We voetbalden ook regelmatig tegen de “Ambonezenflat”. In deze flat woonden alleen maar Zuidmolukkers . De baas van de jongens in die flat was een meisje, waar iedereen wel ontzag voor had. Ze had trouwens ook een herdershond. De wedstrijden waren pittige. Ik wilde graag op voetbal en uiteindelijk ging ik naar Vitesse. Ik had geen voetbalschoenen. Toen ik begon heeft manusje van alles en trainer “Bolle Jan” voor mij een paar schoenen uit een materiaalhok gehaald. Het waren schoen met stalen neuzen. Ik had binnen een week mijn teennagels er af. Bont en Blauw.  Bij csv vitesse is de rode draad in mijn leven gestart: Voetbal. Iedere woensdag trainen en eindelijk gingen we ook competitie spelen. Ik was toen 67 of 8. Wij werden de “Minies” genoemd. Mijn eerste officiële competitie wedstrijd speelden we bij UVV  in Utrecht. We verloren de wedstrijd met 2-1. En ik deed wat ik in de 15 jaar daarna vaak zou doen: Scoren. Ik zie hem er nog in gaan. Trouwens in die wedstrijd schoot ik ook nog op de paal. Toen ik iets ouder werd trainden we 2 x per week. Altijd als ik ‘s winters na de training weer thuiskwam nam ik een appel en een beker warme chocolademelk. Storm en regen het deerde niet. Hup op de fiets, in die tijd best ver, training en kletsnat op de fiets terug. 

Op deze Foto, Henk Leyen (zie boven) Wim rechts en ik in het midden. Het begin van onze voetbalcarrière

Griftenstein

In 1970 verhuisden we naar Griftenstein 13, naar wat later bleek het laatste adres voor ons in Breukelen. Ik speelde vaak met jantje Kok. Martin Roozeboom was mijn boezemvriend. We speelden veel in boomgaarden, aan de Kanaaldijk en bleven fanatiek voetballen. Ik had ook een vriendinnetje gedurende de gehele peuterschool- en lagereschooltijd: Annemarie Hoornstra. Ik heb haar later nog eens ontmoet op een reünie. Ze was toen teleurgesteld dat ik mijn blonde krullen kwijt was. Helaas is zij enkele jaren later overleden.

Naar Emmen

Verhuizing

Op 4 januari 1972 vertelde pa onder het eten dat we waarschijnlijk gingen verhuizen naar Emmen. En hij vroeg of we bezwaar hadden…Tja….
Op 4 juli 1972 verhuisden we naar Emmen omdat pa een prima baan kreeg aangeboden als docent muziek aan de Pabo. Voor mij was het een ramp. Ik wilde niet

Naar school


Ik ging naar de brugklas op de  Christelijke Scholen Gemeenschap. Ik bleef het eerste jaar zitten, voornamelijk door aanpassingsproblemen.  Daarna ging ik naar het Atheneum. Ook daar bleef ik zitten. Ik verhuisde naar de MAVO Sleedoorn, die ik moeiteloos doorliep. Vervolgens weer naar de Havo, wat weer geen succes werd . Vervolgens naar de avond Havo, terwijl ik een parttime baan had in een sportwinkel. Ook dat ging niet fijn. Uiteindelijk werd ik aangenomen op de Meao toerisme/recreatie in Zwolle. Ik wilde graag campingbeheerder worden. Daar was geen opleiding voor, maar ik hoopte via deze opleiding er toch te komen. Ik stroomde in in  het 3e jaar en doorliep de opleiding eenvoudig. In 1982 had ik het diploma te pakken, maar moest helaas in dienst in januari 1983. Daarover later.


Leven buiten school.

Terug naar Emmen.

Ik was in Breukelen begonnen met voetballen. In Emmen had ik geen zin, want heimwee. Uiteindelijk heeft Wim er voor gezorgd dat ik alsnog bij Drenthina ging voetballen. De leider kwam op een dag bij ons thuis met een shirt. Hij gaf hem aan mij en zei erbij dat ik dan wel moest. komen voetballen. Dat heb ik gedaan. Ik kwam eerst in C2. In de allereerste wedstrijd scoorde ik. Daarna kwam ik vlot in C1. De jaren daarna ging ik van C1 naar B1 en A1. Ieder jaar werden we kampioen. In de 2 seizoenen in de B’s scoorde ik 55 en 50 doelpunten. We hadden een geweldig elftal. In de B’s werden we Drents kampioen. De enige frustratie is dat we in de A’s 2 x naast de regionale titel grepen.
Ook werd ik in die periode uitgenodigd voor het Noordelijk Jeugd elftal. In mij eerste wedstrijd: goal.
Na de jeugd kwam ik in het eerste. Ik debuteerde al eens toen ik 15 jaar was. Een oefenwedstrijd tegen het Noordelijk politie elftal. En je raadt het al: ik scoorde. Ik  bleef bij het eerste tot  dat de trainer mij na een aantal wedstrijden  vroeg een beslissing te nemen: Blijven bij het eerste, of terug naar de jeugd. Ik besloot het laatste, want ik wilde kampioen worden met mijn maatjes. Dat lukt dus.

Eenmaal als senior speelde ik nog tot mijn 21ste bij Drenthina, daarna vertrok in naar Berkum (Zwolle), omdat ik daar toen ging wonen.

Jaap aan de bal mei 1979

De maandag na een wedstrijd fietste ik regelmatig even naar het kantoor van de Emmer Courant om te kijken of er een foto van onze wedstrijd was gemaakt en of ik er op stond. Deze foto hing op een maandag in mei 1979 in de etalage. Ik ben naar binnen gegaan en heb gevraagd of ik de foto mocht hebben. Ja dus.Uiteraard zagen we de foto ‘s avonds ook in de krant. (Foto’s werden toen nog op rolletjes gemaakt en afgedrukt. Vrij uniek als je zo’n foto te pakken kreeg

Duel tegen Broekster Boys 1980.

Ik stond o.a. bekend als kopsterke spits.en om mijn sprongkracht.. In deze wedstrijd scoorde ik van afstand. Deze kopbal werd gepareerd.

Vakantiewerk

Tijdens de school carrière deed ik natuurlijk vakantiewerk. In 1974 en 1975 werkte ik samen met vriend Guus Strijbosch in Creil en Espel (NOP) bij boeren. Bollenrapen. Zwaar werk, de hele dag op de knieën in de zware klei. Meestal pakten we de zaterdag ook nog mee, We logeerden in een tentje bij een andere boer (Boer Beien) . Al snel besloten we die stierenstal in gebruik te nemen. Droog, comfortabel en je kon er tenminste een ei bakken. . Op 7 juli 1974 nuttigde ik mijn eerste biertje bij boer Beien. Waarom weet ik dit nog? Veel verdrongen, maar ja, WK finale voetbal West Duitsland – Nederland . Dat vergeet je niet.

De jaren daarna werkte ik op Erholungsgebiet Der Wilsumer Berge, in navolging van Wim. Wim werkte er ook nog, maar we zagen elkaar nooit…..beter. Ik werkte daar van 1976 tot 1981. Geweldige tijden. IK zal het nooit vergeten hoe veel lol ik daar gehad heb. Hard werken, grote kameraadschap, veel lachen .

Zwolle.

In Zwolle deed ik dus de opleiding Meao toerisme/recreatie in. Een leuke tijd waarin ik vooral veel aan cabaret deed. Samen met mijn cabaretmaatje Steverinus, waar ik ook mee voetbalde en samen in de Luttekestraat woonde. We schreven onze eigen teksten en muziek. We deden o.a. mee aan een landelijk studentencabaretfestival in Den Haag, waar we de 4e plaats bereikte. Een groot succes vonden wij. (uitgezonden op radio 5 toentertijd). Ook traden we een paar keer op bij Berkum de voetbalvereniging . Dat werd gewaardeerd. Scan van kritiek

Ons programma boekje voor ons optreden in Den Haag bij het HKJ cabaretfestival 1982.
Uiteindelijk werden we 4e

Recensies uit de Berkummer

De club (Berkum) was blij met ons als voetballer en als cabertiers

Dienst.

Na de opleiding die eindigde in juni 1982 moets ik in 1983 in dienst. Het half jaar daarvoor het ik vrijwilligerswerk gedaan bij de Gemeente Zwolle tbv de Wethouder Nooterhof. Een natuurpark waarvoor ik als ik me goed herinner veel administratief werk verrichte.

Ik ging in dienst aan de slag als vrachtwagenchauffeur. De eerste 2 maanden kreeg ik een opleiding in Venlo. Dat was op zich wel een leuke tijd. Daarna werd ik gestationeerd in Havelte, de Johannes Post kazerne, bij de 47ste pantserinfanterie bataljon. Dat was oersaai en vervelend. Ik zorgde wel dat ik in Zwolle kon overnachten. Dat hield wel gelijk in dat ik slechts zelden leuke ritjes kreeg, ik weigerde lange ritten, want dan kon ik ’s avonds niet naar huis. Ik kreeg uiteindelijk een onderscheiding vanwege goed chauffeurschap. Vooral jongens die later vrachtwagenchauffeur wilden worden hadden graag zo’n onderscheiding. Stond goed op hun cv. Mij interesseerde het weinig. De uitreiking vond plaats door de commandant in aanwezigheid van een  een muziekcorps en het voltallige bataljon 250 man). Wel een speciale gebeurtenis. De commandant besloot zijn toespraak met de mededeling dat het wel goed zou komen met mij…..

Vrijwilligerswerk.

Na dienst was mijn opgedane kennis in mijn opleiding dusdanig verouderd dat ik weinig kans op werk had. Het arbeidsbureau besloot na een half jaar dat ik onbemiddelbaar was. Het was in een tijd van grote jeugdwerkloosheid. Ik ging aan de slag als vrijwilliger bij de Video Groep Zwolle. Je leerde daar werkdiscipline en alle vaardigheden die je nodig hebt bij het maken van videoprodukties. (Camera, geluid, monteren, scriptschrijven enz. enz.). Na een half jaar werd ik coördinator. We maakten behoorlijk wat films, onder andere een promotiefilm voor de Gemeente Zwolle. Helaas heb ik het origineel niet meer terug kunnen vinden, maar een kopie met Engels commentaar heb ik uiteindelijk in 2017 bij het Overijssels Archief kunnen opduikelen. Bekijk de film op Youtube:

Laus Swollae, De lof van Zwolle
In actie

Westerbergen en OBD

Al met al duurde mijn werkzaamheden ruim 3 jaar. In de tussentijd was ik nog een keer wezen solliciteren bij de NOS als beeldband redacteur bij Studiosport. Ik heb daar nog proefmontages moeten maken. Helaas ging dat net niet door. Na diverse malen geprobeerd te hebben een betaalde baan uit mijn werk bij de VGZ te halen, maar de Stichting wilde er niet aan, besloot ik in 1987 de VGZ te verlaten.

Ik ging als professioneel recreatieleider werken op De Westerbergen in Echten (Dr.). De toezegging dat ik na een jaar assistent manager zou worden kon men helaas niet nakomen ivm veranderende structuur. Daarop solliciteerde ik in maart 1988  bij de (huidige) Overijsselse Bibliotheek Dienst als chauffeur. Ik werd aangenomen en reed boeken door heel Overijssel en de polder. Ook reed ik af en toe op de bibliobus in Twente. Ik deed dit tot maart 1992

Corry

In die periode (eind 1987) kwam ik Corry tegen in het Bluescafé te Zwolle . Ik moest in December 1987 2 weken op herhaling voor dienst. Ik mocht het weekend naar huis. Op 6 december kwam ik Corry tegen en vanaf het eerste moment zat het goed. Corry werkte als groepsleider in een gezinsvervangend tehuis. Na verloop van tijd vertelde ik haar dat ik graag campingbeheerder wilde worden. Als dat zou lukken zou ze wel mee moeten  natuurlijk. Corry voelde daar niets voor. Dus bleef het bij het oude, maar ik bleef ook wel zoeken naar vacatures. De tijd bij de OBD was best leuk. Eerst werkte ik in Zwolle, mar het bedrijf verhuisde naar Nijverdal. Dat vond ik jammer. Leukste belevenis  was dat ik op vrijdagmiddag  24 juni 1988 met een collega praatte over de aanstaande finale van het Nederlands elftal voor het Europees Kampioenschap. Eigenlijk vonden we dat we er bij moesten zijn. We besloten spontaan om onze spullen te pakken, een tentje mee te nemen en naar München af te reizen. We kwamen ’s morgens om 6 uur aan en gingen even in de auto slapen.

Tegen 12 uur gingen we naar het stadion om te kijken of we kaarten konden bemachtigen. De eerste de beste persoon die we tegenkwamen bood ons 2 kaarten aan voor DM 600. (originele prijs: DM 25 per stuk). We gingen verder zoeken. De tijd verstreek en we hebben uiteindelijk dezelfde persoon weer teruggevonden. We kochten de kaarten voor DM 550 (€  250). Achteraf natuurlijk een koopje voor de meest historische wedstrijd (tot nu toe 2019) van het NL elftal. De briljante goal van Marco van Basten zag ik prima aankomen.  

Op 24-06-1988 om 16 uur besloot ik met een OBD college af te reizen naar München voor de Ek finale voetbal Nederland – Rusland. We hadden geen kaartjes. Het was een lang verhaal, maar de kaartjes hebben we te pakken gekregen op de zwarte markt. Zo was ik getuige van een tot nu toe unieke gebeurtenis: Nederland wint een titel. Live zag ik de goal van het eeuw van Marco van Basten. Ik zat precies in zijn rug toen hij uithaalde voor de 2-0..Ik zag de bal komen en schreeuwde: “SCHIET” .Op tv zag het er onmogelijk uit. Vanuit mijn positie was het wel degelijk een kans. Maar uniek en wonderschoon was het!

Camping

Het werk bij de OBD was leuk, ik was om 17 uur klaar en had de tijd aan mezelf. Corry en ik hadden een huurwoning betrokken en vermaakte ons prima. Corry was een paar dagen en nachten weg met haar werk toen ik stuitte op een vacature als beheerdersechtpaar op Camping Roggebotsluis te Kampen. Dit leek mij een hele mooi vacature. Corry belde mij op een avond en ik begon er over. Tot mijn plezier zei Corry nu: ik ga erover nadenken. Uiteindelijk vond ook Corry het een mooie uitdaging. Na een behoorlijk lange sollicitatieperiode kregen we in december 1991 te horen dat we waren aangenomen. We zouden starten op 1 maart 1992.

Overigens moest ik toen ook afscheid nemen van het voetbal Door het nieuwe werk, maar ook door een vlak daarvoor een afgescheurde kruisband .

We gingen op de camping wonen en hadden zeker de eerste jaren een heerlijk leven. Hard werken, veel opbouwen, altijd buiten. We namen een hond, Andro, die de tijd van zijn leven had. Ik deed mee aan jachthondentrainingen en liep met Andro wat een aantal jachthondenproefen.

Het campingleven beviel ons prima. Domper was het overlijden van Corry’s vader, die op de dag voor zijn overlijden nog bij ons op de camping was geweest en bij het afscheid had gezegd: “Jullie redden het wel”.

In 1995 gingen we trouwen en vierde ons feest op een boot op de IJssel en in Bospub “De Boerdennen” te Lhee (Dr.). Daar hadden we ooit toe besloten toen we een keer in de buurt op vakantie waren. Een prachtige dag.
In 1996 werd Tim geboren. We werkten hard door maar kregen naar onze smaak wat weinig medewerking en waardering van onze werkgever. We werkten letterlijk 7 dagen per week en hadden zelden vrij. In de herfst gingen we op vakantie. Regelmatig naar Frankrijk, Eerst met de camper van Pa en ma, later met een geleende caravan en in huisjes.

In 1999 werd Mariska geboren. De combinatie campingwerk en gezin werd zwaar, zeker in combinatie van de weinige vrije tijd en achterblijvend salaris. We besloten om ons heil elders te zoeken, en dan met name een baan voor mij alleen, maar wel op een camping. Een baan op Duindoorn op Ameland liep ik net mis. Van de 250 kandidaten kwam ik bij de laatste 2. Balen.

Uiteindelijk kwamen we in maart 2000 terecht op Camping Arnhem. Achteraf een verschrikkelijke tijd.

Drenthe

In  september 2002 besloten we Arnhem te verlaten. We hadden ooit gezegd dat, als we weg zouden gaan, we naar Drenthe zouden gaan. Dus hebben we, o.a. via Paul een  tijdelijk adres gevonden op een vakantiepark in Zwiggelte “Het hart van Drenthe”. Op de dag van de verhuizing kwam een sluimerende hernia bij tot volle uiting. Zelden zoveel pijn gehad. Liggend in de vrachtwagen, bestuurt door Martin, verhuisden we.

Door alle ervaringen in Arnhem was ik van plan het een paar maanden kalm aan te doen en dan weer werk te zoeken. Ik had daar wel vertrouwen in: Ik ben niet dom en heb geen 2 linkerhanden. Nadat we er een week woonden zag ik een vacature voor Parkmanager op een Landalpark in Drenthe. Toeval bestaat niet: de vacature was voor het park waar we nu woonden. Ik ging de procedure in met de hernia. Tijdens het eerste gesprek werd gevraagd of ik zenuwachtig was. Het zweet parelde van mijn voorhoofd vanwege de pijn. Ik heb dat ook verteld. Uiteindelijk werd ik aangenomen. Op mijn verzoek startte ik op 15 november 2002 (ipv 1 november, ik had nog wat rust nodig).
Een bungalowpark heeft overeenkomsten maar ook veel verschillen met een camping. Door alle opgedane ervaringen in het verleden en vooral ook door de steun van Landal lukte het me wel om de zaken onder de knie te krijgen. Helaas ging Landal van het park af en kwam er een andere operator voor in de plaats, maar gingen we vooral ook veel meer zelf doen ipv uitbesteding aan de operator. Daar werd het niet leuker van. Toch woonden we er heerlijk en de kinderen gingen in Westerbork op school en dat was prima. Eindelijk leerde ik ook mensen buiten mijn werk kennen, iets dat me in de 20 jaar vooraf nooit was gelukt. Ons leven kreeg betere vorm. Ik ging tennissen en me steeds meer interesseren voor de natuur. Ik werd uitgenodigd om samen met 3 andere vrijwilligers en de boswachter lid te worden van het Badgerteam Hart van Drenthe. Als lid is mij een groot stuk natuur toegewezen, o.a. rond Kamp Westerbork, waarin ik de aanwezige dassenburchten moet inventariseren en monitoren. Ik mag daar dag en nacht in, met de auto. Een geweldige hobby die ik tot op de dag van vandaag beleef. Dassenfilmpje.

Het werk was intensief en werd er in verloop van tijd niet echt leuker op. Nog steeds 6,5 dag per week werken begon me tegen te staan. Ook een conflict en verschil van mening met betrekking tot het beleid met het bestuur van de VVE waarbij ik dienst was deed het bestuur en mij  besluiten om uit elkaar te gaan op termijn.
De datum van ontslag naderde en ik had geen ander baan. Ik was te druk met werken om te solliciteren. Wel waren we in 2007 al verhuisd naar een huurhuis Westerbork. Op 15 november 2008 nam ik afscheid en zat dus weer thuis zonder werk. Ondertussen was ik wel al begonnen op 0 uren basis bij de Bilbiotheekdienst Drenthe als chauffeur op een rijdende bibliotheek (Trekker met oplegger). Stiekem vond ik dat best leuk. Normale werktijden en verder vrij.

Carmelcollege

Maar er moet wel weer gewerkt worden. Omdat ik ooit had ervaren dat het onderwijs wel iets voor mij zou zijn ging ik op zoek naar vacatures binnen het onderwijs. Op  1 december 2008 solliciteerde ik op een vacature fulltime Onderwijsassistent bij het Carmelcollege Emmen (CCE) afdeling VMBO bovenbouw. Ik bezocht een voorlichtingsavond voor ouders van kinderen in groep 8 (Tim zat in groep 8) en heb op die avond contact gezocht met de man die in mijn ogen wel wat te zeggen had daar. Ik vroeg hem naar de vacature en hij nam me mee om e.e.a. te vertellen en te laten zien. Ik gaf aan te gaan solliciteren en hij nodigde me direct uit voor een gesprek. Het gesprek volgde een paar dagen later. Na een tweede gesprek werd ik aangenomen en startte ik op 1 januari 2009. Kortom, na 1 weekje werkloosheid had ik weer werk.

Na enige tijd ging ik af en toe voor de klas staan. Dat ging me goed af. Aan het eind van het schooljaar gaf men aan dat men graag wilde dat ik bleef en of ik vaker voor de klas wilde gaan staan. Ik wilde dat wel, maar ik zou dan ook graag een opleiding doen. Uiteindelijk kwamen we overeen dat ik de opleiding docent maatschappijleer 2e graads in Leeuwarden zou gaan volgen. Ik startte in september 2012. Ik kreeg helaas geen vrijstellingen en moet dus de volledige (deeltijd) opleiding volgen. Iedere donderdag ging ik naar Leeuwarden, de rest deed ik thuis. Dat vergde veel van het thuisfront, want elke vrije minuut zat ik “boven”. Uiteindelijk haalde ik in 2016 mijn diploma.

Heden (augustus 2019)

Werk

En zo ben ik dan nu al weer 10 jaar docent maatschappijleer op het CCE. Naast maatschappijleer geef ik nog andere vakken, zoals commercie en ben ik coördinator van het vak PPV binnen de module D&P op het VMBO. Ook ben ik mentor en stagecoördinator. In de afgelopen 10 jaar heb ik mij een centrale positie binnen onze afdeling kunnen verwerven. VMBO is wel de afdeling waar ik thuishoor. Vaak moeilijke jongeren die een stevige aanpak kunnen gebruiken. Wat betreft het gezin:
Corry is werkzaam als onderwijsassistent op twee basisscholen (Assen en Westerbork) en zit daar enorm goed op haar plek..

Hobby’s

Ik heb een aantal hobby’s.
– vrijwilliger ben ik druk bij Staatsbosbeheer (SBB) in het Badgerteam Hart van Drenthe
– Tennis
– Weidevogelbescherming
– Geocaching
– Dronen, Sinds 1 juni 2021 eigenaar van VeensDroneview https://www.veensdroneview.nl/

Dassenobservatie
Als vrijwilliger bij SBB heb ik een gebied aangewezen gekregen. Dit gebied ligt in Het Hart van Drenthe, rond Kamp Westerbork/Grolloo/ Schoonloo en Elp. Binnen dit gebied heb ik het beheer over de daarin gelegen dassenburchten. Het gehele jaar door kan ik dag en nacht het gebied in om te bekijken en inventariseren hoe de burchten erbij liggen. In de periode april / september ga ik ook regelmatig posten bij diverse burchten om te kijken hoeveel dassen, jong en oud, er op de burchten aanwezig zijn. Mijn collega’s doen hetzelfde in aanliggende gebieden. Zo kunnen we over een groot gebied nauwkeurig bijhouden wat de ontwikkelingen zijn rondom de burchten. Dit project zijn we in 2015 gestart en het is de bedoeling om dit 10 jaar vol te houden. Ik kan nu al zeggen dat dat makkelijk lukt. Het is fantastisch om te doen. Regelmatig maak ik wat filmpjes die ik op youtube zet. Bijvoorbeeld:

Tennis.

Ik tennis iedere woensdagavond met een vast clubje. We zijn al lang bij elkaar. We zijn ons “De Zware Jongens” gaan noemen. We gaan zo goed met elkaar om dat we sinds 2017 ieder voorjaar een weekend op een waddeneiland doorbrengen. Ik heb ook wel competitie tennis gedaan, maar door fysiek malheur ben ik daar in 2019 mee gestopt.

Dit was 2019 Ameland. We hebben inmiddels onze eigen Kleding lijn. Oranje Jacks en Lichtblauwe polo’s met eigen logo en teksten. OP de voorkant onze namen, op de achterkant heeft ieder lid een ander woord achterop: In volgorde van leeftijd is dat::

” Heb ik iets van je aan ofzo?”

Het logo bestaat uit: Bier, Muziek en Tennis. Goh. En ja: het ontwerp is van mij.

Weidevogelbescherming.
In het gebied tussen Zwiggelte en Klatering houd ik voor Landschapsbeheer de weidevogelstand in de gaten

Geocaching:
Net als Arjan en Hanneke doe ik aan geocaching, Mijn cachenaam is Exspecto.




Dronen
Regelmatig drone ik in de omgeving.
Wens is om dit uit te breiden tot ene klein bedrijfje in Dronefoto en -video.

Dat is inmiddels gelukt: VeensDroneview

Toekomst

De komende jaren hoop ik de pagina verder aan te vullen….Augustus 2019 Jaap.